VAT od kart paliwowych - interpretacja ogólna konieczna czy wystarczy TSUE?
W dniu 15 maja 2019 r. Trybunału Sprawiedliwości UE wydał wyrok ograniczający prawo odliczania VAT od paliwa nabywanego poprzez karty wydawane przez towarzystwa leasingowe czy floty pojazdów (sygn. C-235/18, w sprawie Vega International).
W dniu 15 maja 2019 r. Trybunału Sprawiedliwości UE wydał wyrok ograniczający prawo odliczania VAT od paliwa nabywanego poprzez karty wydawane przez towarzystwa leasingowe czy floty pojazdów (sygn. C-235/18, w sprawie Vega International). Obecnie zarówno przedsiębiorstwa zajmujące się odsprzedażą lub przekazywaniem kart, jak i podatnicy korzystający z nich, analizują zawarte między sobą umowy. Natomiast Ministerstwo Finansów może skłaniać się ku wyjaśnieniu sprawy interpretacją ogólną.
Elementem decydującym o prawie do odliczenia VAT jest rola emitenta w łańcuchu dostaw paliwa. Jeśli emitent faktycznie uczestniczy w transakcji, a zatem pełni rolę strony dostarczającej towar, w tym wpływa na warunki dostawy, samodzielnie negocjuje cenę, po której nabywa i odsprzedawane jest paliwo, ustala i korzysta z rabatów, decyduje o punktach dostawy paliwa i realizacji karty, rozpatruje samodzielnie reklamacje, to można uznać, że przekazywane paliwo jest nabywane w transakcji łańcuchowej. W tym przypadku dochodzi do dwóch dostaw towarów i w efekcie VAT odliczany jest na każdym z etapów tej transakcji.
Jeżeli natomiast emitent karty nie pełni roli dostawcy, czyli nie ma wpływu na warunki dostawy, jego rola sprowadza się do świadczenia usługi finansowania zakupu, to VAT od tej usługi nie podlega odliczeniu, gdyż całość świadczenia pozostawać powinna zwolniona z podatku VAT. Zgodnie z sentencją wyroku TSUE w takiej sytuacji emitent udostępniający karty paliwowe nie sprzedaje paliwa, lecz świadczy usługę finansową (kredytową), która jest zwolniona z podatku.
Ustalenia TSUE w sprawie odliczenia VAT od paliwa
Zgodnie ze stanowiskiem z wyroku TSUE (gdzie Vega Poland to klient końcowy, a Vega Internetinal – wydający kartę flotową), „należy stwierdzić, że Vega International nie dysponuje paliwem, od zakupu którego domaga się zwrotu VAT, jak właściciel. Paliwo to jest bowiem nabywane przez Vega Poland bezpośrednio od dostawców i według jej wyłącznego uznania. Z tego względu Vega Poland decyduje w szczególności o sposobach nabycia paliwa, ponieważ może wybrać, na jakiej stacji usługowej spośród dostawców wskazanych przez Vega International może zatankować paliwo, korzystając z pełnej swobody wyboru jego ilości oraz jakości, jak również momentu zakupu i sposobu wykorzystania paliwa (zob. podobnie wyrok z dnia 16 kwietnia 2015 r., Wojskowa Agencja Mieszkaniowa w Warszawie, C‑42/14, EU:C:2015:229, pkt 26).
Ponadto jest bezsporne, że Vega Poland ponosi także całość kosztów związanych z takim tankowaniem, ponieważ Vega International refakturuje na nią to paliwo. Następnie, polska spółka zależna może albo skompensować faktury dotyczące wykorzystania kart paliwa z fakturami skierowanymi do spółki austriackiej, albo uregulować te faktury w terminie od jednego do trzech miesięcy od ich otrzymania.
W tych okolicznościach, jak podnoszą rząd polski i Komisja Europejska, nie można uznać, że w sprawie w postępowaniu głównym dostawa paliwa jest dokonywana na rzecz Vega International i że ta spółka następnie odsprzedaje je Vega Poland, dokonując z kolei dostawy paliwa na jej rzecz. Jak bowiem podkreśla Komisja, należy zauważyć, że Vega International ogranicza się do udostępnienia polskiej spółce zależnej, za pośrednictwem kart paliwowych, zwykłego instrumentu pozwalającego jej nabyć to paliwo, odgrywając zatem jedynie rolę pośrednika w ramach transakcji nabycia tego towaru”.
Warunki umowy podstawą odliczenia VAT u klienta
Kliencie powinni już na tym etapie sprawdzić treść zawartych umów z leasingodawcami lub firmami flotowymi. Z ich treści może wynikać faktyczna rola firmy pośredniczącej w łańcuchu dostaw. Nie jest to jednak przesądzone, gdyż pośrednik wcale nie musi informować swojego klienta o zasadach swojej współpracy z dostawcą paliwa czy jeśli ktoś woli – podmiotem, od którego nabywa on uprzednio paliwo. O zasadach rozliczeń decydować będą łącznie takie kwestie wynikające z zawartych umów, jak:
- Ustalanie ceny paliwa bezpośrednio przez emitenta,
- Udzielanie rabatów – ilościowych, procentowych – przez emitenta,
- Rozpatrywanie i zgłaszanie reklamacji co do jakości i zasad wydawania paliwa do emitenta,
- Kwestia limitów tankowania ustalana z emitentem,
- Ustalenie punktów wydania paliwa i realizacji karty,
Najbardziej przekonującym rozwiązaniem dla podatnika – interpretacja ogólna
Zaistniała sytuacja skłania do określenia jasnej polityki działania Ministerstwa Finansów. Podatnicy powinni uzyskać ją na szczeblu interpretacji ogólnej. Metoda ta zabezpieczyłaby podatników, którzy obecnie decydują się pozostawić dotychczasowe rozliczenia podatkowe bez zmian.
Nasz komentarz:
Jest i na to sposób . Niektóre firmy leasingowe przyjmują, że rzeczony wyrok nie może być odnoszony do wszystkich modeli rozliczeń kart paliwowych. Leasingodawca jak i Operator kart posiadają interpretacje indywidualne przepisów prawa podatkowego wydane przez Ministra Finansów, które potwierdzają, że dostawa paliwa w ramach kart paliwowych stanowi łańcuchową dostawę towaru, tzn. że Operator kart sprzedaje na rzecz Firmy Leasingowej paliwo (dostawa towarów), a następnie Firma Leasingowa sprzedaje to paliwo (dostawa towarów) na rzecz posiadaczy karty paliwowej. Niestety objaśnienie faktycznie może trochę potrwać, więc zasadnym jest o wystąpienie do firmy leasingowej o pismo z powołaniem na interpretację indywidualna do tego Wyroku konkretnego towarzystwa leasingowego.